Opublikowane w przez Piotr Herman

OSS 036. Inna Mafia

Zapraszam na Specjalny odcinek podcastu OSS. Okiem Służb Specjalnych, w którym opowiadam o Mafii. Ale zupełnie innej mafii, niż zapewne myślisz. Opowiadam o fabularnej Grze Mafia; grze, którą wykorzystuje się do szkoleń oficerów wywiadu – tych, którzy pracują z ludźmi na ulicach różnych miast na całym świecie… A przynajmniej wykorzystywano jeszcze całkiem niedawno w Rosji ?

Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) ?

O CZYM POSŁUCHASZ I PRZECZYTASZ

Fabularna Gra Mafia jest bardzo skuteczna w nauczaniu prowadzenia rozmów oraz życiu w świecie kłamstw i intryg.

Dlaczego ta Gra Mafia idealnie nadaje się do szkoleń dla oficerów wywiadu?

Dzieje się tak, gdyż praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat. W przeciwieństwie do cały czas ulepszanej technologii oraz taktyki działań.

Dziś teoria i praktyka …

A przy okazji...
Jeśli interesuje Cię tematyka Bloga:

I nie zapomnij zaglądać na Vloga i odsłuchiwać Podcastów🙂

TUTAJ zostaniesz Patronem Bloga!

Zaś jeśli jeszcze nie wiesz kim jestem, to przeczytasz o mnie zarówno na Blogu, jak i na LinkedIn.

Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) ?

A TERAZ PO KOLEI…

OSS 036 Inna Mafia CSI Szpiegul

OSS 036. Inna Mafia.

Albo
ściągnij i posłuchaj
w wolnej chwili.

TRANSKRYPCJA

Okiem Służb Specjalnych.

Czyli podcast dla chcących zrozumieć świat mniej lub bardziej tajnych służb.

Zaprasza: Piotr Herman

Szpiegul.pl

Cześć!

INNA MAFIA

  • Dziś Specjalny odcinek podcastu, w którym opowiadam o Mafii.
  • Ale zupełnie innej mafii niż zapewne myślisz. Opowiadam o fabularnej Grze Mafia. Grze, której w ogóle nie musisz kupować. Grze, do której nawet nie potrzebujesz rekwizytów. No, chyba, że chcesz…

Opowiem Ci dziś o grze, którą wykorzystuje się do szkoleń oficerów wywiadu – tych, którzy pracują z ludźmi na ulicach różnych miast na całym świecie… A przynajmniej wykorzystywano jeszcze całkiem niedawno w Rosji ?

Bowiem ta tak zwana gra jest bardzo skuteczna w nauczaniu prowadzenia rozmów oraz życiu w świecie kłamstw i intryg.

I dlatego idealnie nadaje się do szkoleń dla oficerów wywiadu.

A dzieje się tak, gdyż praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat. W przeciwieństwie do cały czas ulepszanej technologii oraz taktyki działań.

Uwaga techniczna: nie będę zagłębiał się szczegółowo w (bardzo proste zresztą) zasady, gdyż z nimi możesz dokładnie zapoznać się wpisując adres: szpiegul.pl/gra, gdzie serdecznie Cię zapraszam.

Transkrypcję tego odcinka podcastu znajdziesz na Blogu typu Intelligence o nazwie Szpiegul.pl, gdzie serdecznie Cię zapraszam.

A jeśli masz do mnie jakiekolwiek pytania lub sugestie, to napisz e-maila na adres:

kontakt@szpiegul.pl

Przypominam Ci również, iż zbieram pytania, na które odpowiem w audycji wideo na YouTube w ramach sesji Q&A, czyli pytań i odpowiedzi.

Zaczynamy!

TRZY GRY

Zacznijmy od tego, iż fabularna Gra Mafia funkcjonuje w trzech wersjach; trzech typach:

    • jako gra szkoleniowa – i stanowi podstawę dla wielu moich warsztatów związanych z przeprowadzaniem (i przygotowywaniem się do) rozmów (biznesowych, sprzedażowych, wyjaśniających) i negocjacji oraz legendowania działań w terenie. Stanowi ona poligon doświadczalny do stosowania umiejętności przekazywanych przeze mnie na szkoleniach,
    • jako gra turniejowa (czyli ligowa). I ta jest już sformalizowana, a uczestnicy bezwzględnie stosują się do szczegółowego regulaminu danej ligi. A wszystko po to, aby każda gra w rozgrywkach mogła odbyć się w porównywalnych warunkach. W końcu tutaj liczą się punkty indywidualne i drużynowe ? O ile mi wiadomo, to w Polsce nie zaistniała jeszcze nigdy liga ogólnokrajowa, a funkcjonujące w przeszłości miały bardzo lokalny zasięg. Interesujące jest oglądanie takiej rozgrywki w charakterze widza (kibica). Ale dopiero wówczas, gdy prezentują oni naprawdę wysoki poziom umiejętności w zakresie strategii i taktyk,
    • jako gra towarzyska (imprezowa). Ten typ gry jest najbardziej elastyczny, co wynika z rozrywkowego charakteru gry i nie wymaga żadnych specjalnych przygotowań. Wystarczy, by Moderator (czyli Mistrz Gry) potrafił ją poprowadzić. A Uczestnicy biorą w niej udział, gdyż chcą wspólnej, acz inteligentnej zabawy.

Bez względu na rodzaj fabularna Mafia łączy dwa rodzaje gier: rywalizację (czyli walkę) oraz wydajność (ta cała maskarada). Jest zarówno działaniem na pokaz, jak i walką o przetrwanie.

HISTORIA GRY

Oryginalne zasady tej gry zostały opracowane w 1986 roku przez Dmitrija Dawidowa, studenta Wydziału Psychologii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego.

Gra, początkowo rozgrywana w salach wykładowych i akademikach uniwersytetu, stopniowo stała się coraz bardziej popularna w innych radzieckich szkołach, a w 1990 przekroczyła granice, popularyzując się najpierw w Europie, a następnie w USA.

Według ustnie przekazywanej legendy wykorzystywana była w byłym ZSRR do szkolenia szpiegów i dyplomatów (cóż, mając na uwadze potencjał tej gry, to nie można tego wykluczyć).

Na pewno wiadomo, iż w roku 1998 Kaliningradzka Szkoła Wyższa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej zorganizowała kurs “Psychodiagnostyka wizualna”, który został oparty na dwóch grach fabularnych: „Mafia” i „Zabójca”, dzięki którym uczestnicy m.in. przyswajali różne techniki i metody argumentowania, komunikacji, manipulacji i czytania mowy ciała.

A przy okazji: ja posiłkuję się również podręcznikiem do gry napisanym przez Edwarda Askiljana pod tytułem „Mafia. Zasady, taktyka i strategia gry„.

Skąd to wiem na pewno?

A choćby z książki, będącej również raportem badawczym z tego szkolenia, którą przeczytałem już wielokrotnie pod tytułem „Komunikacja niewerbalna. Opracowywanie gier fabularnych Mafia i Zabójca”. Wydawcą jest Kaliningradzka Szkoła Wyższa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Fedeacji Rosyjskiej. To podręcznik przeznaczony dla nauczycieli i studentów instytucji edukacyjnych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rosji oraz funkcjonariuszy policji i służby specjalnych w systemie szkolenia zawodowego.

Głównym celem stosowania tej gry jako narzędzia szkoleniowego jest profesjonalne opanowanie technik i metod dekodowania języka ciała oraz rozwinięcie osobistych cech takich jak: uważność, obserwacja, krytyczność, szybkie myślenie, praktyczność itp. Do tego dochodzi umiejętność naśladowania różnych ról społecznych (co już jest konieczne przy przeprowadzaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych).

W tej chwili gra fabularna Mafia jest popularna na całym świecie.

W wielu krajach i miastach działają aktywnie stowarzyszenia, kluby i grona znajomych grające regularnie w Mafię. Jak już wspomniałem jest ona również wykorzystywana w przeróżnych szkoleniach.

Zasady niektórych odmian gry opatentowano i w sprzedaży znajdują się specjalne zestawy, zawierające zasady i przydatne rekwizyty. Zasady mogą być bowiem dowolnie modyfikowane zmieniając znacząco jej klimat, charakter, atrakcyjność i poziom trudności. Stąd mamy gry pochodne, z których najbardziej znane to:

    • Wilkołaki,
    • Obcy,
    • Cthulu,
    • Zemsta (Vendetta),
    • Rewolucja,
    • Wojna mafii,
    • Zabójca,
    • Ruch oporu,
    • Rycerze króla Artura.

Część z nich jest dostępna w sprzedaży jako gry planszowe lub karciane.

Dodam jeszcze, iż im więcej osób gra, im więcej mamy ról (postaci), im bardziej te postaci są skomplikowane (chodzi o tworzenie jednej postaci z np. dwóch), tym bardziej gra staje się złożona. I funkcjonowanie w takiej krainie kłamstw i intryg odbija się na graczach, co widać po ich emocjach w trakcie rozgrywki.

Ponadto dla uatrakcyjnienia gry wprowadza się inną fabułę. W takiej sytuacji przy wyborze Mistrza Gry należy zwrócić szczególną uwagę na jego wyobraźnię i umiejętności narracji. Fabułę wymyśla się dowolnie, aby pasowała do założeń wynikających z przyjętych zasad gry. I gra przybiera wówczas inne postaci, takie jak:

    • Kosmici i Ludzie
    • Kowboje i Indianie
    • Ryby i Ośmiornice
    • Egipcjanie i Mumie
    • Herosi i Potwory (na tle mitologi greckiej)
    • Wróżki/Czarodzieje i Czarownicy/Czarownice
    • Rozbitkowie i Małpy
    • Małpy i Piraci
    • Youtuberzy i Hejterzy
    • Uczniowie i Nauczyciele

A jeśli chodzi o tło, to wybór jest nieograniczony:

    • Starożytny Egipt / Grecja / Rzym
    • Dno oceanu
    • Miasto
    • Odległa planeta
    • Bezludna wyspa

I tak dalej…

ŚWIAT GRY

Oto mamy małe miasteczko, w którym żyją sobie ludzie. Większość z nich to uczciwi obywatele, ale wśród nich działają również członkowie mafii. Nikt jednak nie wie kim są (poza samymi mafiosami). Nawet komisarz policji.

To jest zresztą jedyna zaleta mafii: jej członkowie znają się, a mieszkańcy miasteczka nie mają pojęcia kto spośród nich jest w mafii.

Bo to jest tak, jak w tej przypowieści z pogardzaną przez wszystkich kaczuszką, która chciała być w mafii. Zawsze o tym mówiła, a ci, których o to prosiła niezmiennie mówili: „Mafii nie ma”.

Aż pewnego razu udała się do baru uznawanego za mafijny. Tam podeszła do gościa, który uznawany był za szefa. I powiedziała, że chce do mafii. Wówczas usłyszała, że mafia nie istnieje.

I to byłaby cała opowieść, gdyby nie fakt, iż następnego dnia, ponownie podśmiewując się z kaczki, zapytano jej: „I co? Dostałaś się do mafii?”, na co ona odpowiedziała smutno: „Mafia nie istnieje”.

I to wszystko.

Z tym, że wszyscy zaczęli traktować kaczkę z najwyższym szacunkiem. Albo obawą. W każdym razie nie wyśmiewano jej więcej.

A w naszym miasteczku problem jest to, że każdej nocy ginie jeden z miastowych. Kandydata do odstrzału członkowie mafii ustalają w rundzie nocnej. W dzień zaś (to runda dzienna) odbywają się rozgrywki słowne wszystkich żyjących graczy – członków społeczności miasta.

I te rozmowy są najbardziej pasjonujące. Te pełne przypuszczeń i podejrzeń dyskusje.

To tutaj powstają wszystkie kłamstwa i intrygi.

To tutaj buduje się legendy…

A gra kończy się po osiągnięciu przez dowolnego gracza określonej liczby punktów lub gdy gracze nie wyrażają chęci dalszej gry.

Wygrywają dobrzy obywatele.

Lub mafia.

Bo różnie to bywa…

ZYSKI Z GRY

Mafia to fabularna gra intelektualna. Gra, w której każdy uczestnik buduje legendę; maskę, czyli wymyśla całą swoją postać; całe swoje życie. Jeśli jest mafiosem to oszukuje podwójnie. Ale i zwykły, tak zwany dobry obywatel może chcieć pozbyć się jakiegoś konkurenta. I też oszukuje podwójnie.

Bo nie tylko mafia eliminuje mieszkańców. W każdej rundzie dziennej oni również eliminują jedną osobę ze swego grona.

Demokracja w pełni!

Główną siłą postaci w grze Mafia (zarówno mafiosów, jak i uczciwych obywateli) jest umiejętność organizowania interakcji w mini-drużynach. W pracy jest to bardzo przydatna umiejętność: porozumienie z ważnym klientem, rozmowa z wartościowym kandydatem, realizacja kampanii reklamowej wymagają gotowości do szybkiej, harmonijnej, ale nieszablonowej interakcji. A doświadczenie pokazuje, że małe, dwu- lub trzyosobowe grupy robocze lepiej radzą sobie z takimi problemami niż samotne osoby. Zwróć również uwagę na to, iż na rynku praktycznie nie ma szkoleń mających na celu interakcję w takich małych grupach.

Mafia stawia przed graczami jasne zadanie: zbudować właściwą komunikację z sojusznikami. Za każdym razem (zazwyczaj granych jest kilka sesji tego samego dnia) gracz wchodzi w grę z nowymi ludźmi, z nowymi postaciami (odgrywanymi rolami) i musi opracować ze swoimi sojusznikami wspólną strategię przeciwko wszystkim innym.

I nie ma znaczenia, czy jego koledzy z drużyny są dla niego znani lub sympatyczni.

Najważniejsze, że jest wspólny cel!

A jedną z wielu istotnych spraw podczas gry w Mafię jest to, że opowieść gracza musi być spójna, logiczna i przekonująca w odniesieniu do opowieści innych uczestników. Bo to jest gra zespołowa, w której jeden niedoświadczony gracz z jednej strony może się pogubić, z drugiej zaś pociągnąć na dno swoją drużynę.

I to jest powód tego, iż nowi gracze najpierw powinni oglądać grę jako widzowie, a dopiero później zaczynać uczestniczyć w niej.

Z reguły stosuje się metodę akwarium: gracze znajdują się w pokoju gier, gdzie umieszczone są również kamery i mikrofony. Zaś widzowie znajdują się w odrębnym pokoju, gdzie każdy może oglądać grę, dzieląc się swoimi wrażeniami bez ingerencji w grę.

I, nie ukrywajmy, doświadczeni gracze zwykle nie siadają do gry z początkującymi.

MAFKLUBY

Jeszcze kilka słów o mafklubach, czyli klubach zrzeszających graczy Mafii. Bo takie istnieją. W Polsce, w chwili obecnej, chyba nie ma takowych, ale nie chcę przesądzać. Być może po prostu nic o nich nie wiem.

Kluby mają swoje specjalizacje.

Te, które nastawione są na rozgrywki ligowe, to preferują grę zgodnie z klasycznymi zasadami. A inne stawiają na dobrą zabawę.

Jednakże przy całej różnorodności można wyróżnić tak naprawdę dwa rodzaje mafklubów:

    • komercyjne, czyli takie, w których każdy gracz, jeśli chce zagrać, to każdorazowo musi uiścić opłatę za to, aby usiąść przy stole oraz
    • zamknięte, w których gracze płacą miesięczne składki członkowskie. Dobry Mistrz Gry bywa dość drogi, ale bez niego nie ma wysokiej jakości gry. Nowi zaś członkowie są przyjmowani na podstawie rekomendacji członków klubu, ale mogą siedzieć przy stole dopiero po regularnym odwiedzaniu klubu i oglądaniu meczów. To rada klubu decyduje kto jest wystarczająco przygotowany, aby nie zepsuć gry. W takich klubach największy nacisk kładzie się na najwyższy poziom w grze.

MOWA NIEWERBALNA

Język ciała to system znaków, z których każda osoba korzysta podczas interakcji ze światem zewnętrznym. Sygnały te często przetwarzamy nieświadomie z niesamowitą dokładnością. Jeśli nie harmonizują one z towarzyszącymi słowami lub innymi środkami wyrażania osoby, doświadczamy nieufności i wątpliwości w przekazywanych komunikatach. Im bardziej harmonijne, ekspresyjne środki komunikacji niewerbalnej używamy, tym bardziej autentyczni jesteśmy w oczach innych.

A jednocześnie my ludzie lepiej rozumiemy mowę niż język ciała, który jest bardzo zróżnicowany.

Cóż, to przede wszystkim znaczenie słów; treść stojąca za nimi. To rozumiemy. A znaczenie reakcji niewerbalnych ustala się tylko w kontekście konkretnej sytuacji.

Człowiek od dzieciństwa uczy się nie tylko wyrażać, ale także ukrywać swoje myśli i emocje. Aby nauczyć się, jak dokładnie przekazywać wiadomości niewerbalne, musisz mieć możliwość kontrolowania własnych arbitralnych reakcji, w tym nieświadomych.

Co do zasady język ciała jest bardziej zgodny z prawdą niż język słów.

Jest tak dlatego, iż język ciała nie zawsze chce towarzyszyć fałszywym treściom, które mogą służyć jako bardzo cenne informacje o prawdziwej wiarygodności tego, co zostało powiedziane.

Każda nasza poza jest pozycją ludzkiego ciała, typowa dla danej kultury.

Udowodniono, że „pozy zamknięte” (gdy ktoś w jakiś sposób próbuje zamknąć przód ciała i zająć jak najmniej miejsca; pozycja stojąca „napoleońska”: ręce skrzyżowane na klatce piersiowej oraz opozycja siedząca: obie ręce spoczywają na brodzie itp.) są postrzegane jako pozory nieufności, braku porozumienia, sprzeciwu, krytyki, zaś pozy „otwarte” (pozycja: ręce otwarte, dłonie w górze, siedzenie: ręce rozłożone, nogi rozłożone) są postrzegane jako pozy zaufania, zgody, dobrej woli, komfortu psychicznego.

I prawie wszyscy ludzie potrafią czytać pozy ludzkie, choć (co oczywiste) nie zawsze rozumieją, jak to robią.

Równie łatwo jak pozę rozumiemy znaczenie gestów, które zajmują szczególne miejsce w procesie komunikacji.

Dlatego w procesie komunikacji nigdy nie zapominaj o zgodności, tj. zbieżności gestów i wypowiedzi: wypowiedzi mowy i towarzyszące im gesty muszą się pokrywać, gdyż każda sprzeczności pomiędzy gestem a znaczeniem wypowiedzi jest sygnałem kłamstwa.

Wszystkie te umiejętności szkoli się poprzez uczestnictwo w fabularnej grze Mafia, na coraz wyższych poziomach zaawansowania.

I na dziś byłoby to na tyle.

Opowiadam Ci o tym wszystkim, gdyż po prostu znam się na tym. Sam byłem oficerem polskich służb specjalnych, a obecnie szkolę profesjonalistów wywiadu i bezpieczeństwa biznesu CSI (czyli Corporate Security Intelligence): wywiadowców, analityków, bezpieczników, strategów biznesowych oraz każdą osobę zainteresowaną tematyką.

I niezmiennie pozostaję na stanowisku, iż praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat. W przeciwieństwie do cały czas ulepszanej technologii oraz taktyki działań.

Jeśli słuchasz tego podcastu, to już o tym wiesz.

Jeśli masz jeszcze jakiekolwiek wątpliwości, to zapraszam Cię na dalsze audycje.

Jeśli ich nie masz – to zapraszam Cię tym bardziej.

A ten odcinek zakończę.

Być może chciałbyś się ze mną podzielić jakimiś pytaniami lub sugestiami. Możesz to zrobić pisząc e-maila na adres:

kontakt@szpiegul.pl

Albo bezpośrednio w komentarzu na Blogu lub pod tym odcinkiem na YouTube’owym kanale Szpiegul.pl ?

I mam do Ciebie ogromną prośbę: poleć ten podcast, OSS. Okiem Służb Specjalnych przynajmniej jednej osobie spośród Twoich znajomych!

Jednej!

A w ten sposób ten podcast dotrze do wszystkich zainteresowanych!

Jeśli zaś nie chcesz przegapić nic z tego, o czym opowiadam na temat służb mniej i ardziej tajnych, to zasubskrybuj Newsletter na stronie Szpiegul.pl ? Otrzymasz wówczas darmowego ebooka mojego autorstwa.

Tajna kanwa - okładka

I zapraszam Cię serdecznie na Blog.

Jest to bowiem centralne miejsce całej mojej aktywności dla Ciebie.

A także na wszystkie miejsca okołoblogowe: Facebooka, Instagram i LinkedIn.

Wszystkie namiary znajdziesz na przykład na YouTube’owym kanale Szpiegul.pl pod tym odcinkiem podcastu. Albo na Blogu.

Do usłyszenia.

Szpiegul.pl

Okiem Służb Specjalnych

Cześć!

NA ZAKOŃCZENIE

Aby niczego nie przegapić przypominam, że…
jeśli interesuje Cię tematyka Bloga:

A tymczasem…

Do zaczytania!

Szpiegul.pl - marki biznesowe CSI OSS

Pozwolę sobie jeszcze przypomnieć Ci, że ksiązka, którą napisałem wspólnie z Tomkiem Safjańskim i Pawłem Łabuzem: „Ochrona przedsiębiorstwa przed szpiegostwem gospodarczym. Prawne i praktyczne aspekty zapewnienia bezpieczeństwa aktywów przedsiębiorcy” jest cały czas dostępna w sprzedaży ?

Herman Szpiegostwo książka CSI OSS Szpiegul

O KIM I O CZYM NAPISAŁEM W ARTYKULE

    • OSOBY:
      • DMITRIJ DAWIDOW
      • EDWARD ASKILJAN
    • INNE:
      • SZPIEGUL.PL INTELLIGENCE BLOG
      • WYWIAD BEZPIECZEŃSTWA BIZNESU CSI (CORPORATE SECURITY INTELLIGENCE)
      • WYDZIAŁ PSYCHOLOGII MOSKIEWSKIEGO UNIWERSYTETU PAŃSTWOWEGO
      • KALININGRADZKA SZKOŁA WYŻSZA MINISTERSTWA SPRAW WEWNĘTRZNYCH FEDERACJI ROSYJSKIEJ
      • MAFKLUBY (KLUBY GRY MAFIA)
      • MOWA WERBALNA / MOWA NIEWERBALNA

O PODOBNEJ TEMATYCE

Piotr Herman

Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu ? Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie ?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.