Witam Cię w fascynującym świecie biznesu, w którym wywiad, analiza, bezpieczeństwo i strategia odgrywają role kluczowe! Chcę zaprosić Cię do mojego nowego podcastu, który może zmienić Twoje spojrzenie na świat biznesu.
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Zapraszam na kolejny odcinek mojego autorskiego podcastu, którego scenariusz napisało życie: OSS. Okiem Służb Specjalnych. Ponieważ zbliża się koniec 2020 roku, to dzisiejsza audycja będzie nieco inna, niż dotychczasowe. Podsumowuję w niej krótko sprawy związane z Blogiem, którego ten podcast stanowi integralną część. Dodatkowo cytuję fragmenty starej książki opowiadającej o działaniach szpiegowskich podczas I Wojny Światowej, gdzie zwracam uwagę na angielski system wywiadu w tamtych czasach.
Ostrzeżenie:
Czytasz o tym, co naprawdę wydarzyło się w przeszłości. Wszelkie podobieństwo do aktualnych wydarzeń oraz postaci współczesnych jest całkowicie przypadkowe (i niezamierzone)!
Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) 😉
O CZYM POSŁUCHASZ I PRZECZYTASZ
Napisany przez życie odcinek specjalny w którym:
podsumowuję rok 2020,
snuję plany na rok przyszły, 2021,
opowiadam nieco o generale „Grocie” Roweckim,
cytuję wybrane fragmenty książki kapitana angielskiego wywiadu z czasów I Wojny Światowej, Ferdynanda Touhy’ego.
Mimo lat, służby ciągle stosują te same środki i metody pracy, więc praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat.
O tym właśnie opowiadam. Zero teorii, tylko przykłady z życia…
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Zapraszam na kolejny odcinek mojego autorskiego podcastu, którego scenariusz napisało życie: OSS. Okiem Służb Specjalnych. Tym razem w audycji typu Standard opowiadam o kolejnym niewinnym człowieku, który dostając się w tryby służb specjalnych nie miał najmniejszych szans na wyjście z tego żywym. Opowiem o zamiataniu w carskim państwie pod dywan własnej niekompetencji poprzez oskarżenie o zdradę i stracenie pułkownika żandarmów Siergieja Nikołajewicza Miasojedowa. Przekonasz się jak łatwo można było wrobić człowieka w szpiegostwo. Na szczęście to tylko przeszłość. Czy na pewno?
Ostrzeżenie:
Czytasz o tym, co naprawdę wydarzyło się w przeszłości. Wszelkie podobieństwo do aktualnych wydarzeń oraz postaci współczesnych jest całkowicie przypadkowe (i niezamierzone)!
Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) 😉
O CZYM POSŁUCHASZ I PRZECZYTASZ
Napisany przez życie odcinek typu Standard, a w nim opowiadam o tym:
jak państwo zdradziło swojego oficera,
jak zostawało się Żandarmem,
jak wrabia się w szpiegostwo,
czym były afery pułkownika Miasojedowa oraz generała Suchomlinowa,
jak „miasojedowszczina” przyczyniła się do klęski carskiej Rosji.
Mimo lat, służby ciągle stosują te same środki i metody pracy, więc praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat. I nie od dziś szefowie służb specjalnych (oraz ich szefowie), chcąc ukryć własną niekompetencję, a nie chcąc odpowiadać za błędy własne, składają w ofierze ludzi niewinnych
O tym właśnie opowiadam. Zero teorii, tylko przykłady z życia…
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Zapraszam na kolejny odcinek napisanego przez życie podcastu OSS. Okiem Służb Specjalnych. Tym razem w audycji typu Standard opowiadam służbach wywiadu i kontrwywiadu podwójnej monarchii austro – węgierskiej: o tajnej policji politycznej oraz wywiadzie wojskowym. Różniły się one znacznie od służb niemieckich (dla których stanowiły zresztą wzorzec i punkt odniesienia), a także od wywiadu carskiego oraz posiadały zupełnie inne rozwiązania organizacyjne i sposób działania.
Ostrzeżenie:
Czytasz o tym, co naprawdę wydarzyło się sto lat temu. Wszelkie podobieństwo do aktualnych wydarzeń oraz postaci współczesnych jest całkowicie przypadkowe (i niezamierzone)!
Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) 😉
O CZYM POSŁUCHASZ I PRZECZYTASZ
Napisany przez życie odcinek typu Standard, a w nim opowiadam o tym:
austro – węgierskiej Tajnej Policji Politycznej,
wojskowym wywiadzie państwa Habsburgów,
walce wywiadów: austriackiego i carskiego,
sukcesach pułkownika Maxymiliana Ronge,
zdradzie pułkownika Alfreda Redla,
metodach pracy i powodach porażek Biura Ewidencyjnego.
Mimo lat, służby ciągle stosują te same środki i metody pracy, więc praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat. A w trakcie przygotowywania materiału do tej audycji coraz bardziej prześladowała mnie myśl, że w cesarsko – królewskim państwie służby specjalne nie mogły osiągnąć pełni swoich możliwości. Nie dlatego jednak, iż były lekceważone. Jak zawsze jest to ten sam problem: służby są jedynie emanacją kondycji całego państwa. Nie znaczy to jednak, że wywiadowcze służby wojskowe tej podwójnej, austro – węgierskiej monarchii nie były złe; na pewno lepsze od rosyjskich. A mimo to Rosjanie potrafili je głęboko zinfiltrować. Zaś podczas wojny, w związku z wywiadem frontowym, były równie nieprzygotowane do prowadzenia rozpoznania, jak carskie. Tak to już jest, że praca na poziomie operacyjnym (czyli mówiąc po wojskowemu: taktycznym), wykonywana przeciętnie, jest wystarczająca do odnoszenia jakichś tam sukcesów. A wystarczy łut szczęścia i zawerbuje się nawet swojego Redla.
O tym właśnie opowiadam. Zero teorii, tylko przykłady z życia…
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Zapraszam na kolejny odcinek napisanego przez życie podcastu OSS. Okiem Służb Specjalnych. Tym razem w audycji typu Standard opowiadam o wywiadzie niemieckim początków dwudziestego wieku, tj. do zakończenia I Wojny Światowej. Wyjaśniam na czym polega nowatorstwo służb niemieckich oraz jakie elementy złożyły się na osiąganie wspaniałych wyników zarówno w czasie pokoju, jak i wojny: organizacji wywiadu, rekrutacji agentów, budowaniu wielu sieci szpiegowskich, legendowaniu ich działań itd. I pamiętaj, że Niemcy stworzyli nowoczesny wywiad (na czas: pokoju, wojny oraz propagandy) w erze wciąż obowiązujących wzorców napoleońskich…
Ostrzeżenie:
Czytasz o tym, co naprawdę wydarzyło się sto lat temu. Wszelkie podobieństwo do aktualnych wydarzeń oraz postaci współczesnych jest całkowicie przypadkowe (i niezamierzone)!
Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) 😉
O CZYM POSŁUCHASZ I PRZECZYTASZ
Napisany przez życie odcinek typu Standard, a w nim opowiadam o tym:
czym jest akrybia 😉
jak zorganizowano kajzerowski wywiad wojskowy,
jak rekrutowano, szkolono i kontrolowano agenturę,
jak legendowano działalność agenturalną,
jaka była rola oficerów, podoficerów i kolonistów niemieckich,
do czego wykorzystano biznes niemiecki,
jak działał wywiad niemiecki w czasie wojny.
Mimo lat, służby ciągle stosują te same środki i metody pracy, więc praca służb i ich agentur nie zmienia się z upływem lat. A kajzerowski wywiad wojskowy miał to szczęście, że dość szybko wyrwał się spod wpływu policji politycznej, zaś Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie zdołało stworzyć swojej służby wywiadowczej na wzór carski. Dlatego jeśli porównamy organizację, system i metody pracy wywiadu niemieckiego z carskim, to trzeba przyznać, że oba są przykładem tego, jak organizować i prowadzić wywiad wywiadowczy (mam na myśli wywiad niemiecki) oraz jak tego nie robić (tu chodzi mi o carską Rosję).
Nie zapominaj jednak, że wszelkie rozwiązania organizacyjne i potencjał wywiadowczy zależą zawsze od dwóch czynników:
stanu państwa,
ludzi zatrudnionych w służbach specjalnych.
O tym właśnie opowiadam. Zero teorii, tylko przykłady z życia…
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Zapraszam na kolejny odcinek napisanego przez życie podcastu OSS. Okiem Służb Specjalnych. Tym razem w audycji typu Standardopowiadam o szkołach Ochranki, czyli o tym, jakie umiejętności musiał nabyć oficer carskiej policji politycznej prowadzący robotę agenturalną. „Szkoły” to oczywiście nazwa umowna, gdyż przede wszystkim chodzi o Ewrastynkę, Zubatowszczynę i Zubatowizm oraz dezinformację i prowokację! Jak to w Ochrance… Miłego słuchania. Lub czytania (transkrypcji) 😉
O CZYM POSŁUCHASZ I PRZECZYTASZ
Napisany przez życie odcinek typu Standard, a w nim opowiadam:
o Ewrastynce (Eurastynce), szkole Nadzoru Zewnętrznego, czyli o tym , co filer (tajny detektyw) powinien potrafić, by skutecznie prowadzić obserwację (a w zasadzie to o twórcy tej szkoły, Miednikowie, gdyż o samych umiejętnościach filerów to już było),
o Zubatowszczynie, czyli szkole skutecznej strategii Ochranki wobec legalnych organizacji społecznych, przede wszystkim zaś związków zawodowych,
o Zubatowizmie, czyli o umiejętnościach niezbędnych do prowadzenia pracy agenturalnej,
a także o tym:
jak przeliczył się Sudiekin wykorzystując swojego tajnego współpracownika do realizacji własnych planów,
jaki błąd popełnił Gierogij Gapon, przywódca ruchu robotniczego i tajny współpracownik,
jaka była skuteczność Ochrany podczas Rewolucji 1905 roku,
jak kontrolowano partie opozycyjne w Dumie Państwowej (i nie tylko) przez tajnych współpracowników, w tym Romana Malinowskiego (i jak to się dla niego skończyło).
Mimo lat, służby ciągle stosują te same środki i metody pracy. Także te, związane z kontrolowaniem wszelkich związków, stowarzyszeń i organizacji za pośrednictwem dobrze uplasowanej agentury. I to agentury dobrze wyszkolonej, właściwie wytypowanej i zawerbowanej przez funkcjonariuszy służb specjalnych, dobrze przygotowanych do tego typu roboty.
O tym właśnie opowiadam. Zero teorii, tylko przykłady z życia…
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Tajna agentura pasywna jest tym typem wywiadu agenturalnego, który rozbieram tutaj na atomy. Ponadto opisuję agenturę legalną (oficjalną), kończąc w ten sposób wątki rozpoczęte w pierwszym artykulepoświęconym omawianiu „Kanwy wywiadu agenturalnego” (podręcznika pracy radzieckiego wywiadu wojskowego). Czyli tym razem coś o wywiadowcach pod przykryciem dyplomatycznym oraz o najbardziej klasycznych szpiegach. Zapraszam do czytania!
Poszukiwania przyniosły pozytywny rezultat… Oto dwa zdjęcia Aleksandra Iwanowicza Kuka. Na obu w rewolucyjnych mundurach w stopniu komandira.
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
Zbliża się koniec maja i czas najwyższy podsumować kwartalne (czyli dotychczasowe) osiągnięcia na Szpiegul.pl Intelligence Blog, jak również opowiedzieć co wyszło inaczej (niż planowałem) lub w ogóle nie wyszło i jaka z tego nauka… dalsze plany znaczy 🙂
O Blogu przemyśleń kilka: jak było, jest i będzie… znaczy jak być powinno 😉
Serdecznie Cię witam!!! I przy okazji: Tak, to ja jestem na tym zdjęciu 😉 Piszę o służbach mniej lub bardziej tajnych, gdyż doskonale rozumiem ich specyfikę. Tak się bowiem składa, że zanim zostałem szkoleniowcem Wywiadu Bezpieczeństwa Biznesu CSI (Corporate Security Intelligence) byłem oficerem polskich służb specjalnych. A obecnie przekazuję praktyczną wiedzę i umiejętności niezbędne dla biznesowych: researcherów (czyli wywiadowców), analityków (i to nie tylko wywiadowczych), bezpieczników (czyli wszelakich specjalistów ds. bezpieczeństwa) oraz strategów biznesowych (co oznacza również menadżerów i kierowników różnego autoramentu, a także top managementu). I na tym zarabiam. A Blog i podcasting to moje prezenty dla Ciebie 😎
